سلام.
تو این بحث راجع به مشکلات مخترعان عزیز مملکت مون حرف می زنم شاید مورد توجه افرادی قرار بگیره که تمایل به رفع این مشکلات دارند. و اینم اضافه کنم که هر کسی که بخواد به این مملکت کمک کنه نیازی به مقام و منصب و پول و ثروت نداره! اگه از نیم کیلو مغزی که تو سرمونه تنها دو گرم اون رو برای فکر کردن به مشکلات بکار بگیریم از انیشتن هم بهتر می تونیم مسائل رو حل کنیم.
مخترعان این مملکت گدا نیستن که نیاز به صدقه داشته باشن.خیلی ها فکر می کنند که کمک به مخترعان باید همراه با بلاعوض بودن و کم انتظار بودن باشه.
ما نیاز داریم که با مخترعان به هر شکلی که عادلانه باشه معامله کنید. میتونید کاری رو انجام بدید که توماس ادیسون انجام داد و موفق هم شد. یه شرکت تاسیس کنین و در قبال ساخت نمونه مهندسی ایده ها با مخترعان قرار داد های مالی ببندید و اونا هم متعهد بشن که مالکیت اختراع شون رو به نام شرکت شما بزنن.
این یه معامله عادلانه است چون هم مخترع میتونه مطمئن باشه که به پول می رسه هم کسی که بخواد اختراع رو بخره باید از شرکت شما بخره و همین امر به شما و شرکت تون اعتبار کاری خوبی میده.این چرخه کار ادیسون بود و من واقعا قبولش دارم. امیدوارم نور به قبر ادیسون بباره که با بی سوادی و کر بودن گوشهاش آدم باهوشی بود.
شرایط طوری شده که متاسفانه مسئولان دولتی هم پول بی زبون مردم رو صرف کمک های بلاعوض 3 تا 30 میلیونی به مخترعان می کنند. موضوع از اونجایی زشت و به دور از شان مخترعان میشه که برای گرفتن این تسهیلات باید هفت خان رستم رو بگذرونی و در بین واقعا عین یه نیازمند متکدی باهات رفتار می کنند.
من به شخصه 8 ماه زمان برای عضویت در بنیاد ملی نخبگان صرف کردم و آخرش چون مدارکم اولیه ام ناقص بود نخبه شناخته نشدم. نه فرصتی برای دفاعیه داشتم و نه حق اعتراض چون به قول خودشون اختراعات دو بار داوری میشن تا حرفی توش باقی نمونه.
منم ول کردم و خلاص از من به شما نصیحت هیچ وقت طرف این نهاد ها نرید نه بنیاد ملی نخبگان نه سازمان حمایت از پژوهش گران کشور چون راه های بهتری هم برای بهره برداری از امتیاز اختراع و حتی ایده های شما هم هست. اصلا فرآیند ایده تا ثروت تو ایران اون چیزی نیست که همه فکر می کنند. برای این که یک ایده به ثروت تبدیل بشه کافیه شما طرح اولیه رو تکمیل کنی و یه نمونه اولیه هم بسازی.
نمونه اولیه 60 درصد از ادعا ها رو ثابت کنه کار شما به عنوان مخترع طرح کاملا تموم شده. این طرح رو ببرید مکان های مختلف مثل دانشگاه ها،پژوهشکده ها و حتی افراد عادی نشون بدید.یکی از اساتید خوشش بیاد همون 3 میلیون تومان رو به همراه 5 تا دانشجوی دکترا و فوق لیسانس با کلی آزمایشگاه و کارگاه تقدیم شما می کنه.البته وضعیت مملکت الان یکم خرابه ممکنه بودجه پژوهشی نداشته باشن ولی مهم نیست چون هزاران فرصت از این دست دارید و اگر بتونین بودجه ساخت نمونه مهندسی رو بدید هر دانشگاه و پژوهشکده ای برای شما فرش قرمز پهن می کنه.
"من خودم برای انجام کار هام به سازمان پژوهش ها سفارش میدم و خداییش دمشون گرم درسته که یکم مراحل اداری کندی دارند اما براتون انجام میدن عین دسته گل! تازه اگه کارتون خوب باشه اساتید اونجا باهاتون رفیق می شن و کلی بهتون حال میدن. واقعا من که اونجا میرم احساس می کنم با رفیقام قرار گذاشتم کلی بگو و بخند با مشاوره های عالی.
البته توصیه هایی هم می کنند که تکان دهنده است مثلا تو فلان جای دنیا فلان چیز رو ساختن هزار بار از ایده تو بهتره یا چرا تو فلان جشنواره شرکت نمی کنی و طرحت برای تجاری سازی خوب نیست و غیره اگر هم سفارشی داشته باشی میوفتن دنبالت برای معرفی کردن واقعا اینجاش جالبه فکرشو بکنین گنده یه پژوهشکده دست شما رو بگیره ببره فلان کارگاه یا آزمایشگاه بگه فلانی! کارای این دوست مون رو انجام بده! به طرز فجیهی ذوق برانگیزه به خدا همیشه تو چشمای بقیه می تونستم بخونم که "فلانی ببین چه گنده لاتیه که گنده پژوهشکده افتاده دنبال کاراش!!!" با ترس و لرز حسابی احترام میزارن و بله قربان! بله قربان!چشم! چشم! کارامو انجام میدادن.
هی... بگذریم هرچی از این سازمان پژوهش ها بگم کم گفتم اصلا یه تاپیک در موردش می زنم و کاملا باهاش آشناتون می کنم."
مشکلات مخترعان از نبود یه دانشگاه هست که بتونه رشته ای که واقعا متعلق به مخترعان باشه رو حداقل تا لیسانس و فوق لیسانس ساپورت کنه. رشته "مهندسی اختراع" که شامل مباحثی ترکیبی و البته باز برای تعلیم مخترعان با استعداد مملکت هست. میدونید مشکل از نبود زیر ساخت هاست. تا زمانی که اختراع یک "شغل" فرض نشه و مخترع هم شاغل محسوب نشه خب مملکت نیازی به این افراد نداره بنابراین ایجاد زیر ساخت های رفاهی و آموزشی برای این افراد هم کمی احمقانه است.
برای شروع کمک به مخترعان اول سعی کنین اختراع رو به عنوان یک شغل ثبت کنین. بعد از اون همه چیز درست می شه و آروم آروم شاهد به وجود آمدن رشته های تحصیلی مختلف، بازارکار برای این افراد زحمت کش جامعه و ایجاد شغل های جدید در سایه کار این افراد خواهیم بود.موفق باشید.سوالی بود بپرسید جواب میدم.